Eerste twee weken!

Hoi allemaal,
Hier eindelijk een bericht van mij! Ik ben nu anderhalve week in Kenia en het is top. Ik waarschuw vast: hier volgt een onvolledig en wat onsamenhangend verhaal, maar dat hoort bij Kenia ;)

Zondagnacht 2 februari kwam ik aan in Nairobi. Overdag kreeg ik een niet-zo-standaard introductie: we gingen golfen met een groepje Nederlandse/Belgische studenten die in Nairobi wonen en bevriend zijn met de Nederlanse manager van mijn stage organisatie. Het was superzonnig en warm! De golfbaan lag in het midden van een paardenracebaan, maar stel je er niet te veel bij voor want het is gewoon een slecht stukje gras. Voor een paar euro huur je ballen, clubs en eventueel een caddy (hadden wij niet nodig), dus dat is wel goedkoop! Net als alles hier verder. Normaal houden ze zondags paardenraces, maar deze dag niet dus misschien zie ik dat een andere keer weer.

Zondagavond ging ik naar Thika met Bart, de manager van het bedrijf waar ik stage loop. Thika is mijn woon- en werkplaats, een klein stadje dat relatief veilig is in vergelijking met andere plaatsen en het ligt ongeveer 50km van Nairobi. Mijn appartement is prima en luxe voor Keniaanse begrippen: woonkamer, badkamer, slaapkamer en een heel klein keukentje. In het appartementencomplex wonen toevallig ook een paar andere collega's. Het bedrijf waar ik mijn onderzoek doe levert zonne- en windenergie systemen en wordt gerund door Nederlanders. Er zijn in totaal vijf Keniaanse medewerkers, waarvan ik een deel dagelijks op kantoor zie. De rest werkt in de workshop verderop in de stad, dus die zie ik niet vaak. Het duurde een paar dagen voor mijn appartement in orde was; de eerste dagen geen warm water om te douchen en de toilethendel was afgebroken waardoor ik met een emmer water mijn toilet moest doorspoelen. Verder hebben ze hier geen wasmachines, maar alleen schoonmaaksters die je was met de hand doen. Regelmatig valt de stroom hier ook uit, dus ik ben voorzien van kaarsen.

De alledaagse dingen zijn hier allemaal heel anders dan in Nederland, dus ik moest aan heel wat dingen wennen in de eerste week. Grootste gewenning is het feit dat je als blanke in een stad bent waar nauwelijks andere blanken zijn. Overal word ik aangestaard en aangesproken. Mensen roepen heel vaak 'mzungu' (blanke in Swahili) en ik krijg veel bedelende kinderen op me af. Iedereen gaat ervan uit dat je rijk bent, en dat ben je natuurlijk ook in vergelijking met hun, dus je moet ook opletten met mensen die je oplichten. Sowieso kom je niet op straat als het donker is (vanaf 19u) en moet je plekken met weinig mensen mijden. Over straat lopen is sowieso opletten! Er zijn geen stoepen ofzo, alleen stoffige bermen met kuilen. Het verkeer rijdt vlak langs je en met oversteken moet je heel snel zijn want niemand zal voor je afremmen. Ook de supermarkt is bijzonder: bij binnenkomst wordt je gefouilleerd en moet je je tas open doen zodat zij kunnen controleren of je geen verboden spullen bij je hebt. Verder is het eten hier prima: je kunt tijdens de lunch een warme maaltijd voor ongeveer 100-200 shilling (0,80-1,80 euro) krijgen. Goedkoper kan je het zelf bijna niet maken en 's avonds eet ik dan niet echt warm meer (heb ook maar 1 gaspit, dus zal weinig culinairs uit voortkomen). 's Ochtends eet ik altijd ontbijt op mijn balkon, met volle zon! Beter kun je niet wakker worden. Over het algemeen is het sowieso warm en zonnig (en stoffig), maar het heeft ook al een paar keer héél hard geregend 's avonds, dus ik zie best wel op tegen het regenseizoen wat ongeveer in april start.

De rest van de week heb ik op kantoor aan mijn onderzoek gewerkt. De dagen beginnen om 8u en eindigen om 17u, maar de Keniaanse collega's blijven meestal langer. Zelf ben ik niet altijd om 8u aan het werk, maar ik doe m'n best ;) Toen ik avond naar huis liep moest ik schuilen voor de regen. Nu ben ik inmiddels gewend dat mensen tegen me aan praten, maar nu kwam er echt een supergrote dikke Keniaan naar me toe. Hij vroeg me wat ik hier in Thika deed enzo. Ik reageerde uit beleefdheid toch maar (en kon geen kant op omdat ik in de ergste regen ooit stond!) en toen beweerde die man een professor te zijn in Nairobi en hij gaf me allemaal literatuurtips voor mijn onderzoek. Ik geloofde er geen barst van, maar toen ik op internet ging zoeken bleek zijn hele verhaal te kloppen en die man was inderdaad professor aan de universiteit van Nairobi! Zo zie je maar dat je als blanke niet alleen negatieve aandacht krijg, soms is het dus ook gewoon goed bedoeld. Vorige week ben ik ook uiteten geweest met een groep Westerlingen (Nederlanders, Belgen, Canadezen en Britten), die hier in Thika werken of een bedrijf hebben. Sommigen wonen hier al jaren, anderen waren net als ik pas gearriveerd. Was erg leuk om met andere mensen een beetje de ervaringen te delen!

Helaas voelde ik me de twee dagen erna echt niet zo goed, dus thanks for ORS. Zaterdag hadden we een promotiedag van het werk in Nanyuki, ongeveer 200km van Thika af. Hoewel het niet hoeft, wilde ik toch wel mee. Om 6u opgestaan om rond 7u met een collega een matatu te nemen: een gammel busje waarin zo'n 15 Kenianen of meer passen. Hoe het zit met betalen of welke route/bus je moet nemen is volstrekt onduidelijk en ik ben heel blij dat ik gewoon mijn Keniaanse collega Stephen kan volgen. De matatu vertrekt 7u 'Kenyan time', wat wil zeggen dat die tijd niet zo nauwkeurig wordt gevolgd en dat de bus pas weg rijdt als ie helemaal volgeladen is. In ons geval moesten we een kwartier wachten en in dat kwartier hebben er continu straatverkopers tegen mijn ramen lopen bonzen om troep te verkopen. De rit duurde bijna drie uur en was niet heel comfortabel, maar toch ook heel gaaf. Ik werd weer lekker aangestaard door iedereen en het is warm. Onderweg gezellig gepraat met Stephen, allemaal mooie en minder mooie verhalen over Kenia. Om de paar kilometer staan politie agenten op de weg en de matatu-chaffeur maakt een praatje en rijd weer door. Ik hoor later dat de chauffeur en de agent elkaar een hand geven en dan wat geld doorgeven, want politie is intens corrupt. Je hebt hier ook een 'sociaal rechtssysteem': als iemand een kip steelt, dan kan deze persoon gewoon vermoord worden door omstanders. De politie doet niets, maar de bevolking tolereert dit niet onder het motto 'wij werken ervoor en je kan niet ongestraft stelen'. Terwijl er dus tegelijkertijd heel veel criminaliteit is, maar die vind vooral plaats op plekken waar je alleen loopt of in het donker, want dan zijn er dus niet al die omstanders die een crimineel zullen lynchen. Onderweg zie ik echt Afrika: koeien en ander vee langs de weg, mensen die fruit verkopen aan de weg, een vrachtwagen die in een ravijn is gestort. Veel armoede ook, het soort mensen die niets behalve wat golfplaten hebben om onder te wonen. Richting Nanyuki wordt het rijker, hier wonen veel 'white Kenians' en andere mzungu's. Zij hebben vaak farms en zijn heel rijk, sommige hebben zelfs een eigen vliegveldje en vliegtuig. In Nanyuki hielp ik een beetje met de promotie op het parkeerterrein van een luxe supermarkt. Zoveel blanken daar! Echt niet te vergelijken met Thika. Eind van de dag gaan we weer terug naar Thika en dit keer kon ik met de auto mee terug. Onderweg weer spektakel en ellende. We rijden langs een auto die zojuist het ravijn is ingestort. Tientallen mensen staan te kijken en een vrachtwagen probeert hem er tevergeefs uit te takelen. We zien de auto niet omdat het ravijn zo diep is, maar toch weet je dat het goed mis is. Verderop staat een politieagent niets te doen, vrij bijzonder als er vijftig meter verderop een zwaar ongeluk is gebeurd. Wat ook wel bijzonder is, is dat op het moment dat we het ongeluk naderen, Bart de autodeuren op slot doet. Hoe bizar ook, het is heel goed mogelijk dat je tijdens zo'n moment gewoon beroofd word. Je rijd langzaam en als je blank bent komen ze misschien zo je auto binnen. De volledige terugrit van zo'n drie uur rijd je gewoon op één weg en passeert zo wat dorpjes. We stoppen bij een klein dorpje om wat goedkoop fruit te halen. Bij dit dorp stonden er tientallen vrouwen met fruit langs de weg. Zodra we afremmen stormen ze op ons af. Binnen no time staan er dus allemaal Keniaanse vrouwen om je auto, op je ramen te kloppen en te roepen. Bart doet z'n raampje op een kier en meteen wordt er allemaal fruit naar binnen geduwd. Ik zit erbij en hou me hand langs me gezicht zodat ik al die vrouwen die naast me staan niet hoef te zien en ondertussen ben ik wel een beetje geintimideerd en vind ik het hilarisch tegelijk. Ik begin te lachen en sommigen vrouwen die moeten ook lachen, misschien omdat ze zelf ook beseffen hoe volledig ontspoord dit is.. Na de fruitkeuze willen we weg en moeten we de stukken fruit en de armen van die vrouwen echt naar buiten duwen. Snel raampje dicht en langzaam wegrijden. Het is zo bizar. Nog een paar keer onderweg worden we trouwens bijna van de weg afgereden. Zo is het normaal om in te halen op een paar meter, waardoor je dus echt bijna frontaal geraakt wordt door een tegenligger.

's Avonds gaan we eten met vrienden van Bart in Nairobi. We gaan ook stappen. Ik werd al gewaarschuwd dat de meeste Keniaanse vrouwen in een club prostituee zijn. Zij grijpen blanke mannen in hun ballen en proberen met ze naar huis te gaan. Je ziet ook van die oude blanke mannen met Keniaanse meisjes dansen, best wel triest. Maar als blanke vrouw zou je daar dus geen probleem hoeven hebben. Het probleem is wel dat je als blanke vrouw als een bedreiging wordt gezien door Keniaanse vrouwen (met name de prostituees), omdat je 'hun mannen' (en inkomsten) afpakt. Ik merkte dat vooral toen ik naar het toilet ging, al die vrouwen praatten Swahili en ik hoor 'mzungu'. Dan dringen ze ook voor en zeggen ze allemaal bijdehante dingen. Best wel bizar en heftig dat ik daar keihard gediscrimineerd wordt. Uiteindelijk toch een leuke avond en om 5u naar huis. Van half 6 tot 8 geslapen op een luchtbedje in het huis van de Nederlandse/Belgische studenten in Nairobi.

Zondagmiddag gaan we met hetzelfde groepje naar de Ngong Hills, net buiten Nairobi. Het had behoorlijk geregend en de auto trok het niet vanwege de modder. We moesten verder omhoog lopen naar de entree. Het was glibberig en best wel zwaar, zeker na een avondje stappen. Bij de ingang aangekomen moesten we onderhandelen over de prijs van onze militaire escorte. Het is namelijk heel onveilig zeggen ze, grote kans op een overval. De militairen liepen met hun geweren met ons mee. De vraag is hoe veilig dat is, want ze slingeren nogal met hun geweren in de rondte. Het uitzicht is op sommige plekken heel mooi, en er liepen allemaal koeien en schapen en Maasai (dat is een Keniaanse stam waarvan er veel nog heel traditioneel leven) . Verder was het behoorlijk vol met bouwwerkzaamheden omdat er een windmolen park werd aangelegd. Dat verpestte wel enigszins het beeld.

Afgelopen lekker bezig geweest met mijn onderzoek. Gister mijn laatste vaccinaties gekregen, want ik was te laat om dat allemaal in Nederland nog te laten doen. Ik ging naar een privékliniek waar de meeste Nederlanders hier in de buurt naar toe gaan. Ik hoop dat ik de goede vaccinaties heb gekregen, want ik moest ze uitleggen dat ik een rabiës vaccinatie wilde en zij dachten dat ik daadwerkelijk rabiës had. En pleisters kennen ze ook niet, ik kon gewoon met bloed uit m'n arm weer de straat op. 's Avonds bleef ik alleen op kantoor en toen kwam een dove jongen binnen om te bedelen (en hij was een week eerder ook al langs geweest). Ik probeerde hem duidelijk te maken dat hij weg moest gaan en uiteindelijk schreef ik het maar op een briefje, want dove mensen verstaan je natuurlijk niet. Hij bleef de hele tijd maar moeilijk doen en uiteindelijk ging hij dan toch weg. Na vijf minuten kwam ik erachter dat m'n iPad weg was! Gestolen dus. Echt heel stom, ik meteen Bart gebeld en Steven ging hem proberen te achterhalen, aangezien hij vindt dat 'people should get killed for that'. Het blijkt dat meerdere mensen uit ons kantoorgebouw hem wel kennen, maar niemand heeft een naam van die jongen. Gelukkig stond er niets essentieels op de iPad en ik ben blij dat ie niet iets anders heeft gestolen.

Vanochtend heb ik meteen al mijn wachtwoorden veranderd en de iPad aan een soort alarm gekoppeld. Dat wil zeggen dat er een alarm afgaat vanuit mijn iPad zodra er contact is met internet, met een bericht dat de iPad is gestolen en mijn telefoonnummer erbij. Dan krijg ik ook email met de locatie waar de iPad zich bevindt. Op zich allemaal heel goed bedacht, maar de meeste dieven weten vast wel iets om dit te omzeilen. Vervolgens ook naar de politie gegaan, die een of ander vaag houten kantoortje hebben met de belangrijke telefoonnummers (Rode Kruis enzo) op de muren geschreven met stift. Ik sprak de meeste passieve politieagent ooit en hij heeft wat dingen opgeschreven in een soort boek. Hij scheurde een papiertje af en schreef wat getallen op en ik moet morgen terugkomen. Ik ben heel benieuwd. Binnenkort meer!

xx Jessica