Nieuwe avonturen

Voor het eerst weer een dagje niets te doen, dus weer tijd om iets te schrijven! Heel veel gedaan afgelopen weken. Inmiddels ben ik helemaal gewend aan het dagelijkse leven en het bevalt allemaal heel goed. Doordeweeks ben ik veel op het werk om aan mijn onderzoek en studie te werken. Ik praat heel veel met de Keniaanse werknemers en dat is echt heel leuk en nuttig. Ik heb best veel beleefd de afgelopen tijd, dus hier een paar avonturen en highlights!

Zoals jullie weten is mijn iPad gestolen en moest ik naar de politie. Uiteindelijk ben ik drie keer naar de politie terug geweest om de aangifte af te ronden, dat ging niet echt soepel. Ik kreeg laatst via de gps een melding binnen dat de locatie van mijn iPad was gevonden! Het was ergens in centraal Nairobi. Drie kwartier heen en weer gebeld met de politie, elke keer werd ik doorverwezen naar een andere agent. Uiteindelijk wilde gewoon geen één agent in Nairobi die iPad gaan halen. Dit is dus ook Kenia.. Toen hield de gps van de iPad op omdat de batterij op was (dit kun je dus allemaal online volgen) en sindsdien heb ik er niets meer van vernomen.

Kort daarna was het tijd voor iets heel tofs: beklimmen van de Mount Kenya! De een na grootste berg van Afrika. Toevallig waren de ouders van mijn baas in Kenia, Jos en Marjo. Zij gingen deze tocht maken en ik kon met ze mee. De dag voor de tocht waren we al naar een dorp in de buurt van de berg gegaan. Met z'n vieren zijn we gaan eten in het Trout Tree restaurant. Een boomhut, forellenkwekerij en restaurant in één. Heel gaaf, lekkere verse forel en ook nog allemaal wilde apen in de bomen! Vervolgens gingen we naar een of andere vaag winkeltje in een klein dorpje in de buurt, om daar een slaapzak, winterjas en bergschoenen te huren. Vooral niet nadenken over wat er allemaal met die spullen is gebeurd. Op dat moment wist ik ook niet wat voor onhygienische dingen me nog meer te wachten stonden. Laat ik het zo zeggen: shampoo en handdoek meenemen naar die berg was wat naïef.
De eerste dag vertrokken we 's ochtends met een gids, twee dragers en een kok. Klinkt heel decadent, maar is echt noodzakelijk! Er is namelijk niets op de berg, behalve dan een paar houten hutten. Onze starthoogte was zo'n 2500m (want Thika en die hele omgeving ligt al zo hoog), en het eerste kamp lag op 3000m. Toen bleek dat er dus geen douches waren en dat deze verder in de tocht ook niet meer zouden komen.
De tweede dag begonnen we met goede moed aan het tweede gedeelte van de wandeling, we zouden zo'n 1000m gaan stijgen in zes uur tijd. Om de paar honderd meter veranderd de vegetatie, we beginnen in naaldbomen, dan bamboe/jungle-achtig bos, daarna rotsen (vulkanisch landschap) en dan een soort heide. Waar het de vorige dag nog heel warm was, is het nu al wat kouder. We lopen langs een grote bergpas en op dat moment lopen we al deels in de wolken! Echt een fantastisch uitzicht! Paar uur later zien we een bordje met 'camp', maar we zien helemaal geen kamp. Dat blijkt achter een heuvel te zitten, met nog een kleine stijging van 200m. Dat viel wat tegen na zes uur lopen. Bij het kamp aangekomen (4000m) is het heel koud en we hebben lichtelijk hoofdpijn door de hoogte. Binnen in het huisje is het net zo koud als buiten en ik draag vier lagen kleding onder m'n winterjas. Om 20:00 uur gaan we slapen en ik besluit al mijn kleding aan te houden (zelfs m'n muts) in mijn slaapzak, want de volgende ochtend staan we op om 2:30 (!!) en ik heb geen zin om me om te kleden in de vrieskou.
Derde dag. Om 3:00 uur 's nachts beginnen we aan het laatste stuk omhoog en helaas moet Marjo in het kamp achterblijven vanwege de hoogteziekte. De reden voor dit belachelijke tijdstip: op de top van Mount Kenya de zonsopgang meemaken! Ik voel me redelijk goed, dus we beginnen lekker aan onze wandeling. We hebben geen zaklamp nodig, want er komt echt heel veel licht van de sterren en de maan. Als het echte steile stuk begint krijg ik het zwaar, het is een steil en kiezelig pad waardoor de steentjes onder je voeten steeds wegglijden. Het was 's nachts en ik was moe, het was belachelijk koud, mijn hoofd deed pijn door de hoogte en mijn spieren begon ik ook te voelen. Onze gids Sam zegt dat het allemaal nog zwaarder en steiler gaat worden en dat we nu al vertraging hebben opgelopen. Ik voel me echt verschrikkelijk. Ik vraag me af waarom ik dit in godsnaam doe, wat hier leuk aan is, waarom ik betaal om die kloteberg op te gaan. Pure wanhoop, zeg maar. Gelukkig heb ik Jos, die mij de beste peptalk ooit geeft! We besluiten door te lopen. Gewoon vooral niet denken aan wat er nog gaat komen. Zo'n twee uur later zegt onze gids dat het nog 5 minuten is! In werkelijkheid nog 20 minuten, en over enorme rotsblokken balanseren, maar de gids weet ook dat je je dat op zo'n moment niet wil realiseren. Eenmaal boven kon ik wel janken, weet niet of het door de vermoeidheid of door het uitzicht was, want holy shit dat was mooi! We staan op zo'n 4700m, we zien sneeuw verderop en we kijken boven op het wolkendek. De zon komt op en nu zien we pas echt hoe hoog we zijn en wat een steil stuk we hebben bewandeld. Echt een fantastisch uitzicht, we zien zelfs de Kilimanjaro (in Tanzania) liggen! Na twintig minuutjes genieten van het uitzicht moeten we terug, het is echt veel te koud om te blijven stilstaan. Teruglopen gaat heel vlot. Rond 9 uur in de ochtend zijn we weer terug op ons 4000m-kamp en ik voel me toch niet heel goed. Na een uurtje slapen vertrekken we weer en rond 15:00 uur zijn we alweer afgedaald naar het 3000m-kamp.
De vierde dag hoeven we alleen nog maar terug te lopen naar ons beginpunt van 2500m. Eenmaal thuis weer lekker gedoucht na vier dagen zonder.. Al met al toch wel een van de tofste dingen die ik ooit heb gedaan!

Een week later werd het tijd voor mijn eerste safari! Met drie vrienden uit Nairobi naar Hell's Gate, een nationaal park waar je een fiets kunt huren en dus niet de hele dag in een auto zit. Onderweg er naar toe zagen we al giraffen en in het park zien we al snel allemaal antilopes, zebra's en wildzwijnen. In het park is ook een hele grote kloof waar je tussen de rotsen loopt, uitgesleten door water. Als het heel hard regent vult de 'gorge' zich heel snel, vorig jaar is daardoor een hele groep schoolkinderen verdronken. Wij hadden een kleine gids van een jaar of twaalf, die ons heel behendig door de rotsen meenam op z'n slippers. We pakken daarna weer de fiets en besluiten het 'buffalo circuit' te nemen. We zagen al snel drie giraffen in het gras liggen. We legden onze fiets in de berm en gingen er op af (je mag eigenlijk niet van de paden af). Het lukte ons om best dichtbij te komen, maar we stapten bijna op het hol van een woestijnvos, en die vos ging er vandoor en de giraffen toen ook van de schrik. Heel mooi, het lijkt alsof de giraffen in slow motion rennen, maar ze zijn eigenlijk best snel. Voor we naar de fietsen terug liepen wilden we eerst nog naar een groep zebra's lopen, want we stonden nu toch al ergens midden in de bush. We waren net aan het bespreken hoe gevaarlijk buffalo's zijn ('gevaarlijker en aggresiever dan leeuwen'), tot er eentje verderop uit de bosjes op komt duiken. Voor we het weten komen er tientallen buffalo's uit de struikgewassen en terwijl we elkaar proberen moed in te spreken ('ze zijn vast niet zó gevaarlijk') lopen we heel langzaam terug naar de weg en naar onze fietsen. Ondertussen worden we aangestaard door zo'n vijftig buffels, maar ze zijn niet van plan om ons aan te vallen blijkbaar. Eind goed al goed. Hoewel, bij de parkeerplaats bleek dat er was geprobeerd in de auto in te breken. En toen bleek ook dat we de lichten aan hadden laten staan en de accu leeg was.. Na hulp van een Keniaan met startkabels gingen we naar huis, we dronken onderweg nog een biertje met uitzicht bij Lake Naivasha en het weekend was geslaagd!

De week erna gingen we weer met hetzelfde groepje op safari, waarom ook niet! We hadden een kamp met grote tenten op een soort mega groepsaccomodatie, maar wij waren de enige bezoekers op dat moment. Bij de ingang van het park, Ol Pejeta, hebben we met een onzin-verhaal ongeveer 70 dollar korting gekregen per persoon. Alle safariparken zijn heel duur voor toeristen en de prijs is heel laag voor Keniaanse inwoners. We hielden vol dat we in de procedure voor 'citizenship' zaten en blijkbaar geloofden ze dat! We reden aan het begin vrij snel door het park, we wilden snel zo ver mogelijk gaan om dieren te kunnen zien. Bij een kronkelige paadje omgeven door dichte struiken was dat niet slim, want we reden toen bijna een olifant aan! Door alle bush konden we niet om de bocht kijken en daar stond blijkbaar een kudde olifanten. Ze schrokken zich wild (wij ook hoor) en renden weg. Maar verderop stonden ze stil en konden we heel dichtbij komen! Later die dag zagen we ook nog neushoorns met kleintjes, en heel veel zebra's, antilopen, buffalo's en giraffen. Op een open vlakte zagen we ineens een cheetah in het gras liggen en we besloten met de auto er op af te gaan. We kwamen super dichtbij en we zagen dat de cheetah een welpje had! Heel gaaf!
We hadden die dag niet echt gelet op de regels en we zijn meerdere keren off-road gaan rijden en uit de auto gegaan. Je kunt een neushoorn nou eenmaal beter zien als je uit de auto bent! Bij de uitgang van het park kregen we wel te horen dat we meerdere keren de regels hadden overtreden (de park ranchers hadden het gezien en gemeld) en dat er zo'n 50 euro per persoon boete betaalt moest worden, maar door daar een half uur lang 'sorry, we had no idea!' te zeggen, hoefden we uiteindelijk geen boete te betalen. 's Avonds heerlijk gegeten in het kamp en wijntjes gedronken bij het kampvuur. De volgende ochtend gingen we weer het park in. We hadden een 24-uurs entree en toen we dus zondagochtend het park weer in wilden werden we eerst geweigerd zonder reden. We moesten weer onze excuses aanbieden voor alle overtredingen van de dag ervoor. Uiteindelijk werden we toch binnengelaten. Ook die dag weer ontzettend veel wilde dieren gezien, voor het eerst ook wilde honden en hyena's. Helaas geen leeuwen en luipaarden gespot, maar je kunt niet alles hebben ;) Echt een supertoffe trip!

Ik ben inmiddels verhuisd naar een groter appartement, omdat ik nu met een andere student woon die hier ook onderzoek doet. Hij is een Indiër en heeft wat bijzondere trekjes, maar hij is heel aardig en het is wel fijn om met een andere student alle thesis dilemma's te bespreken! Er zijn inmiddels nog twee mensen uit Nederland gearriveerd die in het bedrijf werken, dus de club wordt steeds groter. De afgelopen weken zijn we ook nog een paar keer uiteten geweest met een hele groep mensen (voornamelijk Nederlanders en andere Europeanen) die hier allemaal in de omgeving van Thika wonen en werken. Heel leuk! Een van die Nederlanders runt ook een kindertehuis. Daar ben ik ook op bezoek geweest met een collega, omdat het bedrijf waar ik onderzoek doe daar een installatie deed. Heel leuk om te zien natuurlijk, maar ook een beetje droevig op een of andere manier. Vorige week hebben we ook nog een bedrijfsuitje gedaan, het was een typische Keniaanse 'nyama choma'; een maaltijd van geroosterd vlees. Je krijgt met de groep bijna een heel schaap, of geit, niemand wist het precies. Nu hou ik wel van een barbecue, maar dit was een hoop vlees en botten, half rauw, met twintig vliegen erop.. Ik liet graag wat over voor mijn hongerige collega's die het onbijt hadden overgeslagen ter voorbereiding op deze lunch. Daarna kwam het bier op tafel en werd het een toffe middag met de Kenianen.

Tot snel!

Xx Jessica